“Ik ben een HSP” zei ze.
“Waarom heb je dan een burn-out?” vroeg ik.
“Mag ik je vertellen wat ik zie?”
“Ja hoor, geen probleem zei ze”
“Ik zie dat je weinig kracht hebt en jezelf terugtrekt uit het leven.
Je staat ver boven je moeder, omdat die niet kon geven wat je vroeger zo nodig had. Boosheid heb je nodig om je staande te houden en de ‘hemel’ om de (oude) pijn niet te hoeven voelen.
Je hebt hele mooie kwaliteiten om te mensen en situaties in te voelen maar je ego heeft ze ‘gekaapt’.
“Wanneer ga je het echt aan?”
Ze keek me verdrietig aan: “het klopt precies, niemand heeft dat ooit zo tegen me gezegd”
